معنی ستاره پرست در فرهنگ فارسی عمید

کسی که ستاره را پرستش کند، پرستندۀ ستاره

معنی ستاره پرست در لغت نامه دهخدا

رجوع به صابئین و ستاره شود

صائبین، شب زنده دار

صائبین، شب زنده دار

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

آنکه سایه را دوست دارد و در سایه بیاساید، آنکه در سایه به سر ببرد و خوش باشد، سایه پسند، راحت طلب

(سِ رَ / رِ پَ رَ)

عمل ستاره پرست. رجوع به صابئین شود

(مُ تَ / تِ)

کنایه از شخصی باشد که پیوسته به فسق و فجور و کارهای ناشایسته بپردازد. (انجمن آرا) (آنندراج) ، زناکار. (ناظم الاطباء)

(گُ سَسْ تَ / تِ)

غلامباره. امردباز. مایل بصحبت امردان و ساده رویان

کسی که پیوسته فسق و فجور و کارهای ناشایسته کند

((~. پَ رَ))

غلامباره

فاسق، اهل فسق وفجور، زانی، زناکار، رفاه زده